Od redakcyjnej Watahy ... kilka słów, na czas pandemii ... [HR III-IV 2020]

W maju, gdy udostępnialiśmy pierwszy tegoroczny numer HR-a, wśród braci harcerskiej wyczuwalna była nadzieja że "... po wakacjach chyba już będzie normalnie ...". I faktycznie, można było odnieść wrażenie, że sposobem "na wirusa" jest...normalność. Sprzyjały temu wypowiedzi osób publicznych, o "spłaszczeniu" statystyk zachorowań, wirusie "w odwrocie" itp.

Zdecydowanie za mało było upowszechniania zasad dystansu społecznego i higieny osobistej. W czasie bardzo ograniczonej akcji letniej, która jednak miała miejsce, tworzenie takich nawyków stało sie w pewnym stopniu częścią programu. I dobrze. Ale pod koniec września mamy problem, bo wyraźnie jest więcej zachorowań, znowu zaczynają się zapełniać szpitale. Jednocześnie wszedł inny schemat ograniczeń, wprowadzanych lokalnie. Szkół podstawowych nie przełączono, jak narazie, na system zdalny, nawet w "czerwonych" strefach. Oznacza to między innymi, że zbiórki mogą się odbywać "w realu" i tego się trzymajmy. Ale jest jeden, podstawowy warunek. Trzeba przestrzegać zasad dystansu społecznego, wyrabiać prawie "odruchowe" nawyki - tyle i aż tyle, bo bardzo łatwo wpaść w rutynę, albo lekceważenie zasad. Odpowiadamy za siebie i nie tyko, bo też za innych, szczegolnie ludzi starszych i wymagających opieki. Czyli? Po prostu harcerska służba. Jednak gorzej to wygląda tam gdzie wprowadzono zasady obowiązujące dla czerwonej strefy...Tam szkoły średnie przeszły na zdalne nauczanie (choć nie dotyczy to...zajęć praktycznych!).

Problem w większości jest związany z myśleniem nie liniowym. Niezbędne jest jak najszybsze wsparcie drużynowych bo większość sobie nieźle radzi. Wsparcie to nie może wyglądać tak jak w marcu, czyli zakaz zbiórek, bo to może ostatecznie pogrążyć ZHP i zniszczyć połowę drużyn. Wsparcie musi pokazać drużynowym JAK DZIAŁAĆ w pandemi. Młodośc chce działać i nie znosi statyczności. W żaden sposób nie zabezpieczymy nikogo nakazem siedzenia na tyłku bo młodzi w znacznej części to oleją i poszukają innego miejsca do działania. I nie wrócą do ZHP po pandemi. A więc pilnie trzeba drużynowym wskazywać sposoby na przekierowanie aktywności głównie na pracę nad sobą, bo to można robić w odosobnieniu. Prace na wszystkich poziomach i w zakresie wszystkich rozwojów. W to spokojnie może wchodzić służba na rzecz innych (np informowanie innych równieśników o ważnych sprawach, tworzenie dobrych, pozytywnych trendów, grup nacisków itd) Do tego trzeba rozpowszechnić jak najszybciej i jak najszerzej sprawności wypracowane do tej pory przez Ruch Harcerski na czas pandemii (widziałem chyba ze 3 zestawy) Należy opracować następne, tak by pula tego co oferujemy była jak najszersza. W numerze wprowadzenie do sprawnosci Harcerzy ZHR, druha Marka Gajdzińskiego - bardzo na czasie! Należy też opracować kilka gawęd skierowanych na różne poziomy rozwoju, podkreślających rolę pracy nad sobą i samorozwoju w życiu harcerza. Jedyną drogą harcerstwa w pandemii jest ucieczka w działanie a nie w jego blokowanie. Inaczej nie utrzymamy najaktywniejszej części kadry, bo poszuka sobie innego pola służby!. Dla tych którzy uważają że się nie da powiem krótko: Jesteście w błędzie. Przetrenowaliśmy to w marcu w wielu środowiskach. Działa na tyle doskonale że środowiska te mają tendencję wzrostową. Bo działają, czyli robią harcerstwo. A on-line jest narzędziem do komunikowania się jedynie, a nie celem. Jest formą pracy, dla której musi działać cała metoda, a nie naśladownictwo korpo-odpraw. Komunikujmy się w celu koordynacji tego co robią harcerze, bo samo w sobie gadanie nie załatwia niczego.    

To naprawdę może zadziałać a nakaz zbiórek on-line nie musi być wyrokiem dla środowiska. Jeśli tylko w ślad za tym nakazem pójdzie odpowiednie wsparcie w postaci know-how dla drużynowych, by były to w pełni zbiórki. 

Wasz Naczeny - Wilk Ojciec z całą redakcyjną Watahą