Artykuł ten jest następną częścią artykułu „Woodbadge for XXI century”

Ticket for XXI century

Bilet w 21 wiek

W latach poprzedzających skauting, brytyjscy żołnierze, którzy stacjonowali poza granicami kraju, musieli zasłużyć/zarobić na przewóz czy też bilet powrotny do domu po okresie ich służby. Dlatego też Amerykanie nazwali to BILETEM, ale co to właściwie jest ?
Bilet jest integralną częścią kształcenia lidera harcerskiego realizowaną po odbyciu szkolenia wood badge . Bilet jest umową pomiędzy kursantem a Jego Mentorem – Opiekunem Drużyny z ramienia Organizacji, Przewodnikiem w harcersko-instruktorskiej drodze rozwoju. Ta umowa jest przyłączeniem się do praktycznego używania umiejętności przywódczych które Kursant nabył na kursie Wood Badge dla podniesienia efektywności swojej harcerskiej pracy. Jest jeszcze jeden aspekt działania „Biletu” Otóż wzorując się na rozwiązaniach wojskowych „Bilet” ma za zadanie łagodnie wdrożyć kursanta w działanie. W wojsku żołnierz w miarę jak kończył się okres jego służby dostawał do wykonywania zadania coraz bliższe temu co będzie robił w cywilu, podobnie w „Bilecie” Działania trwające od 6 do 18 miesięcy mają charakter coraz bliższy temu co będzie dany kursant robił po ukończeniu szkolenia aby zapracować na swój „Bilet w 21 w.” Forma „Biletu” jest bardzo tradycyjna... Taka jak na wszystkich kursach Woodbadge, Drewniane koraliki Dinizulu oraz tartan Maclarenów, do tego wręczany jest pierścień do spinania chusty wykonany jako węzeł Turk's Head.


Cele Biletu.

Celem Biletu Woodbadge jest pomoc w realizacji osobistej wizji własnej roli w Skautingu. Najlepiej jest, jeśli Kursant napisze swój bilet rozpoczynając instruktorską pracę w Skautingu.

Części biletu

Bilet składa się z czterech części:

1) Lista osobistych wartości Kursanta
2) Opis roli Kursanta lub Jego pracy w skautingu
3) Opis wizji Jego sukcesu
4) Misja składająca się z pięciu istotnych elementów, które mogą zostać osiągnięte w przeciągu maksymalnie 18 miesięcy.

Jak dobrze napisać sobie taki „Bilet”?

Poniżej publikuję 20 pytań. Myślę że odpowiedź na nie powinna pomóc przybliżyć i rozwinąć własną Harcerską wizję. Ale wcześniej jeszcze kilka przydatnych rad:

Warto usiąść gdzieś na boku by poważnie przemyśleć poniższe pytania.
Na pytania powinno się odpowiedzieć na tyle wyczerpująca i szczerze na ile tylko się zdoła.
Trzeba odpowiedzi zapisać na kartce i zabrać ze sobą na kurs Woodbadge. Będą pomocnym punktem odniesienia.
Nie trzeba przejmować się „poprawnością” odpowiedzi ani tym by nimi kogoś nimi zadowolić. Nikt poza piszącym te odpowiedzi nie zobaczy tego co zostało napisane.


Pytania pomocnicze:

1) Jakie są moje najmocniejsze strony?
2) Jakie inne zalety inni we mnie widzą ?
3) Co najbardziej lubię robić ?
4) Jakie cechy charakteru cenię u innych najbardziej ?
5) Kto wywarł pozytywny wpływ na moje życie ?
6) Dlaczego ta osoba mogła ten wpływ wywrzeć ?
7) Jakie były najszczęśliwsze momenty mojego życia ?
8) Dlaczego były szczęśliwe ?
9) Gdybym miał nieograniczony czas i możliwości co bym robił ?
10) Gdy marzę, jakiego siebie widzę
11) Jakie są 3 albo 4 najważniejsze dla mnie rzeczy ?
12) Gdy patrzę na prace które wykonywałem w swoim życiu, które aktywności postrzegam jako najbardziej wartościowe ?
13) Co mógłbym zrobić najwartościowszego dla innych ?
14) Jakie posiadam talenty, o których nikt inny nie wie ?
15) Jeśli są rzeczy, które naprawdę powinienem według siebie robić, co to jest ?
16) Jakie są ważne role, które pełnię w moim życiu ?
17) W każdej z tych ról, jakie są moje najważniejsze życiowe zadania ?
18) Pełniącego jaką rolę w skautingu widzę siebie za 5 lat ?
19) Jaki chciałbym być i co robić w swoim życiu ?
20) Jakie są najważniejsze wartości, które kierują i motywują moje działania ?

Realizacja wizji

Nie należy oczekiwać, że wizję uda się zrealizować natychmiast po wykonanie pięciu zadań; dotarcie do celu każdego z nich jest kluczową częścią długiego procesu.

Zróżnicowanie

Przynajmniej jeden cel musi być adresowany polepszeniu/zwiększeniu różnorodności w organizacji harcerskiej

Ocenianie elementów biletu

Wszystkie elementy powinny być „SMART”. Poprzedzający akronim może być użyty przez Kursanta i Jego przewodnika drużyny czy opiekuna biletu by ocenić dobrze działający element biletu. Na szczęście pytania pomagają ocenić elementy, które można wybrać dla swojego biletu. Na koniec warto może przypomnieć co to znaczy, że cel powinien być „SMART”:
- Sprecyzowany - zawierający konkretny przekaz;
- Mierzalny - aby można było go zmierzyć, czyli liczbowo wyrazić jego realizację;
- Atrakcyjny - aby nie był nudny oraz wzbudzał ciekawość i chęć do działania;
- Realistyczny - aby był możliwy do osiągnięcia (wysokość celów a także ich realizacja znacznie różni się w każdej metodyce);
- Terminowy - aby był określony czasowo (wyznaczony czas osiągnięcia celu mobilizuje)

Czy pamiętacie stare powiedzenie: „praktyka czyni mistrzem” ? Należy wiedzieć, że stosuje się ono w pełni również w przypadku „Biletu w 21 wiek”:). Na „Bilet” należy spojrzeć jak na możliwość praktykowania umiejętności przywódczych zaprezentowanych na Woodbadge, istnieje większa szansa, że staną się one częścią przywódczego stylu Kursantów.
W pewnym momencie każdy Kursant dochodzi do wniosku że przecież może użyć Modelu Rozwoju Grupy by zbudować nowy zastęp zastępowych czy zespół wędrowniczy. Zaraz, chwila... no tak to jest element biletu, element o który nam chodziło!
W pisaniu biletu pomaga lista umiejętności, które pomagają osiągnąć założone cele. Trzeba też pamiętać, że nie jest wymagane by Kursant inkorporował wszystkie umiejętności zaprezentowane Mu podczas kursu dla osiągnięcia swoich celów.
Tak w skrócie przedstawia się konstrukcja „Biletu w 21 wiek” mającego na celu wdrożenie w działanie technik i wiedzy nabytej podczas kursu „Wood Badge for XXI century”
Warto zwrócić uwagę że to co zostało przedstawione przyszłemu liderowi skautowemu ledwie w 4 weekendy jest praktykowane od 6 do 18 miesięcy w działaniu pod czujnym okiem doświadczonego instruktora będącego autorytetem dla kursanta. Ten model wydaje się być naturalny i dobrze sprawdzony przez lata stosowania.

Ukończenie szkolenia Woodbadge

Po zakończeniu Woodbadge „Ticket”, jako certyfikowanym skautmistrzom, uczestnikom wręcza się świadectwo ukończenia kursu Woodbadge, koraliki Dinizulu nanizane na rzemyk, tartan Maclarenów naszyty na chuście skautowej oraz swoisty skórzany pierścień do spinania chusty. Wszystko to dzieje się na podczas tradycyjnej ceremonii.
Piosenką tradycyjnie śpiewaną podczas i na zakończenie kursu oraz podczas spotkań po kursowych jest "Powrót do Gilwell". Pewne elementy w piosence są zmieniane w zależności od miejsca i grupy docelowej kursu.
Tradycyjnie podczas kursów Woodbadge do zwoływania spotkań oraz na rozpoczęcie i zakończenie kursu używany jest róg antylopy Kudu.
Pierwotnym źródłem drewnianych paciorków, jakie dostaje na zakończenie kursu każdy jego uczestnik, był naszyjnik zwany od imienia wodza plemienia Zulusów – Dinizulu. Długi na ponad 3,5 metra, drewniany naszyjnik zawierał około 1000 paciorków. Później dołączono do paciorków rzemień ze skóry do noszenia ich na szyi. Obecnie praktykowany jest zwyczaj dawania uczestnikom po jednym paciorku... drugi mają wystrugać sobie sami.
Kolejnym tradycyjnym elementem świadczącym o ukończeniu szkolenia Woodbadge jest chusta z wstawionym kwadratem tartanu Maclarenów. Tradycja ta została ustanowiona w 1921 roku dla upamiętnienia śmierci Fundatora Gilwell Park, Pana Williamia de Bois Maclaren. Pierwotnie cała chusta była z wełny w kratę Maclarenów. W ciągu 2 lat jednak zostały wykorzystane całe zapasy materiału więc zaczęto oszczędzać naszywając na chustę tylko mały kwadrat w kratę.
Od 1943 roku dodatkowo przyjęty został zwyczaj dawania na zakończenie kursu pierścienia węzła - Turk's Head upamiętniając w ten sposób śmierć Roberta Baden Powella.
Wielu Skautmistrzów uważa Woodbadge za jedno z najważniejszych zdarzeń w ich karierze. Zawsze niesie ze sobą inspirację i wielki prestiż. W zamian, uczestnicy Woodbadge mają pozytywny wpływ na życie milionów młodych ludzi na całym świecie.


Janusz Sikorski



-------------------------------------------------
Nr HR-a: 6/2008