Zasady Puszczaństwa

Dziewięć istotnych zasad puszczaństwa

Około 100 lat temu w cywilizacji zachodniej pojawił się nurt filozoficzny wskazujący i mówiący głośno o tym, co od dawna, a właściwie od zawsze, było wiadome najstarszym i najbardziej doświadczonym ludziom. Chodzi bowiem o to, że jakość i długość życia ludzkiego ulega pogorszeniu i skróceniu wraz ze złem wprowadzanym przez ignorancję ludzi nie biorących pod uwagę najstarszych i najprostszych zasad życiowej mądrości, istniejącej zawsze wśród ludów prymitywnych , a utraconej dawno temu przez nasza cywilizację.
Konsumpcjonizm, ta jedna z największych plag naszej cywilizacji towarzysząca nam od czasów, w których staliśmy się ludem osiadłym, pokonywany jest przez zwykłe, darmowe i dostępne każdemu słońce oraz powietrze. Również wiele dolegliwości umysłowych po prostu znika w starciu ze zwykłym, prostym życiem pod namiotem. Warunkiem tego jest jedynie odważne wejście w świat codziennych trudności jakie niesie ze sobą proste życie, trzeba jednak wiedzieć, że jeśli jest to wymuszone, nie zadziała.
Połowa naszych dolegliwości rodzi się w naszych głowach, a druga połowa w naszych domach... Resztę możemy spokojnie zostawić lekarzom. Wysiłek fizyczny jest mocnym bodźcem do spędzania czasu na łonie natury. Studiowanie przyrody jest stroną intelektualną tegoż wysiłku.
Chcemy doprowadzić do sytuacji, w której każdy człowiek przynajmniej jeden miesiąc w roku spędzi na łonie przyrody, dzięki czemu uzyska właściwy dystans do codziennych, otaczających go spraw.
Jednak nie jest to wcale takie proste. Przez wiele pokoleń człowiek zachodu zapominał skutecznie czym jest takie życie i jak w takich prostych warunkach funkcjonować. Powszechnie znana jest opowieść bazująca na autentycznym fakcie o pewnym bogatym człowieku zafascynowanym ideą prostego życia. Otóż postanowił on zrobić coś dobrego dla chłopców z dzielnicy biedoty. Wynajął parostatek i zabrał ich na całodzienną wycieczkę "do przyrody". Po dotarciu na miejsce wypuścił ich ze statku w niezwykle malowniczym miejscu bogatym w cuda natury. Chłopcy porozglądali się wokół z wyraźnym zniesmaczeniem i marudząc, po chwili znikli za drzewami. Godzinę później, podczas wędrówki człowiek ów ujrzał jak chłopcy podzieleni na grupki siedząc pod krzakami grają w karty i palą papierosy. Były to bowiem jedyne zajęcia jakie znali. W ten sposób człowiek ten dowiedział się, że nie wystarczy dać ludziom możliwość spędzania czasu na łonie natury, trzeba ich jeszcze nauczyć jak się tym rozkoszować.

Określmy zatem dziewięć istotnych zasad puszczaństwa:

1.Istotą Puszczaństwa jest świadomy wypoczynek na świeżym powietrzu.
2.Życie obozowe
Puszczańskie obozowanie polega na prostym życiu, w którym zaspokajamy jedynie nasze rzeczywiste potrzeby i jest to istotą życia na łonie przyrody.
Wśród wielu ludzi istnieje błędne przekonanie, że takie obozowanie wymaga wielkich umiejętności czy nakładu sporych środków, a kobietom często kojarzy się z brudem, niewygodą i niebezpieczeństwem. Nic bardziej błędnego ! Przekonanie to wynika z zupełnej nieświadomości czym jest sztuka obozowania. Inteligentne obozowanie, choć jest tanie i przyjemne to w zbawczy sposób odnawia siły fizyczne i psychiczne wyczerpanych życiem codziennym. Oczywiście najlepsze jest życie w dzikich ostępach ale prawie tak samo dobre efekty przynosi obozowanie pod miastem, a nawet w przydomowym ogródku...
3.Samorządność pod Przewodnictwem Dorosłych
Ponieważ kontrola z zewnątrz jest zawsze gorsza od kontroli wypływającej z wewnątrz, należy umożliwiać obozującym samodzielne zarządzanie sprawami ich dotyczącymi. Każdy pełnoprawny puszczanin ma równy głos w sprawach go dotyczących.
4.Magia obozowego ogniska
Czym byłby obóz bez ogniska ? - W ogóle nie byłby obozem lecz zimnym miejscem w krajobrazie, gdzie kilku ludziom zdarzyło się mieć kilka wspólnych spraw.
Gdy po raz pierwszy brutalny antropoid podniósł się i zaczął chodzić wyprostowany, stał się człowiekiem. Temu przełomowi towarzyszył pierwszy rozbłysk ognia. Przez miliony lat ogień towarzyszył człowiekowi dając mu ciepło, chroniąc go, sprzyjał przyjaźni i rozprzestrzenianiu się mądrości. Już od starożytności symbolem serca domu, jego centrum, środkiem, najlepszego miejsca wypoczynku jest właśnie ognisko domowe. W kaloryferze nie znajdziemy czaru. Gotująca się woda czy ogień z palnika gazowego też nam go nie da. To ciepło nie ogrzeje naszego serca. Jedynie płomyki z palącego się drewna mają moc docierania do ludzkich serc i pokonywania bariery niepamięci, dzięki czemu potrafią wzbudzić drżenie najgłębszych pokładów naszych uczuć przekazanych nam przez przodków. Gdy ludzie siadają przy puszczańskim ogniu, zaczynają wręcz fizycznie odczuwać uwolnienie od przytłaczającego nas zgiełku nowoczesności i całego szumu świata. Tam właśnie są w stanie dotrzeć do swych najczystszych i najprostszych prymitywnych odczuć, zaczynają widzieć świat takim, jakim jest naprawdę. Takim, jakim widzieli go również nasi przodkowie. To właśnie tam możemy zacząć odkrywać nasze dusze. To przy ogniu puszczańskim rodzą się i pieczętują największe przyjaźnie, także przy ogniu możemy dostrzec fałsz i obłudę.
5.Dążenie do mistrzostwa
Zdając sobie sprawę, że pierwszym celem edukacji nie jest zdobycie wiedzy naukowej, lecz przygotowanie do dorosłości, poszukujemy zajęć, poprzez które rozwiniemy najlepszy charakter, wypracujemy zdrowe, piękne ciało, oraz które mogą być realizowane na łonie natury. Praktycznie każde leśne zajęcia prowadzą nas do Puszczaństwa, bowiem to Puszczaństwo jest całością. W naszym procesie wychowawczym musimy wychować wszechstronnego Leśnego Człowieka, potrafiącego jeździć konno, polować, obozować, tropić, wędrować, wspinać się, udzielać pierwszej pomocy, znać się na astronomii i sygnalizacji oraz umiejącego kierować łodzią, samochodem czy motorem. Człowieka, który potrafi sobie zrobić przedmioty codziennego użytku, a przy tym wszystkim zdrowego i wysportowanego. Adepta natury poznającego przyrodę wokół, który potrafi np. sfotografować dzikie zwierzęta w ich środowisku naturalnym, a nade wszystko odważnego i zdolnego do poświęceń. By pomóc w osiągnięciu naszego celu i sprawić by praca ta była mierzalna , udostępniony został spis ponad 300 Czynów i Wielkich Czynów wydany jako "Zwitek Kory Brzozowej"
6.Standaryzowane Zaszczyty
Nadmierny nacisk na współzawodnictwo jest złem prowadzącym do "wyścigu szczurów", który przejawia się w dzisiejszej rzeczywistości poprzez wyszukiwanie i rozwijanie tylko najzdolniejszych, najbardziej obiecujących uczniów, podczas gdy ogromna większość z nich jest zaniedbywana przez nauczycieli. Przez to często dzieje się tak, że osoby potrzebujące np. rozwoju fizycznego nie dostają go w wystarczającym stopniu, a Ci, którzy go faktycznie nie potrzebują stają się nadmiernie rozwinięci w tej dziedzinie. Stanu tego można uniknąć rozwijając każdego człowieka do określonego standardu. W Puszczaństwie walczymy nie z konkurentami, a z czasem, przestrzenią i siłami natury. Naszym celem nie jest pokazanie innym, że są gorsi od nas tylko podniesienie nas samych do określonego poziomu. Dlatego właśnie wszystkie nasze Zaszczyty są przyznawane po spełnieniu wymagań określonych międzynarodowymi standardami.
7.Osobiste wyróżnienie za osobiście dokonane czyny
Bycie sławnym, znanym i podziwianym jest jedną z najmocniejszych motywacji człowieka prymitywnego. Od człowieka cywilizowanego oczekujemy dążenia do mistrzostwa powodowanego wysokimi zasadami. Ten kto sądzi, że dzisiejsi młodzi ludzie kierują się takimi wyższymi zasadami, myli się mocno. Jednakże ta słabość może być doskonałym materiałem do pracy nad sobą. Dzięki ustandaryzowanym wymaganiom w puszczaństwie wszyscy mają równe szanse w osiągnięciu sukcesu, a ich uznane Czyny i Wielkie Czyny są uwidocznione w taki sam sposób u każdego.
8.Bohater
Chłopcy między 10 a 15 rokiem życia są bardzo dosłowni w obieraniu sobie Wzorców Osobowych. Nie wiem czy gdziekolwiek można spotkać chłopca, który wolałby być Karolem Darwinem czy Lwem Tołstojem, niż człowiekiem w rodzaju Krzysztofa Hołowczyca, Roberta Kubicy czy Jackie Chana. Przeto akceptuję ten fakt i usiłuję znaleźć Ideał, który jest silny, zdrowy, ale także czysty, męski, bohaterski, znany i z pewnością motywujący do osiągania kolejnych etapów rozwoju osobowości.
9.Malowniczość we wszystkim
Do malowniczości należy przykładać dużą wagę. Dzięki niej osiągamy magię i subtelność, która wiąże się nie z rozumem, a z duchem. Elementy obrzędowości takie jak: urok tytułów, barwność kostiumów, piękno ceremonii, właściwe słowa, taniec i pieśni są używane w każdy możliwy sposób.

Ideał

Gdy dwóch lub trzech młodych ludzi wybiera się na biwak, mogą żyć jak pewnego rodzaju rodzina. Zwłaszcza jeśli jeden z nich jest starszy; lecz gdy na taką imprezę wybiera się już tuzin ludzi, to potrzebne jest jej zorganizowanie. Jaki sposób organizacji będzie praktyczny i da nam możliwość oddziaływania wszystkich dziewięciu zasad puszczaństwa ? Jaka forma zarządzania będzie najlepsza do osiągnięcia tych oto punktów:
- świadomy wypoczynek na świeżym powietrzu,
- życie na łonie natury,
- samorządność,
- ognisko obozowe,
- tradycje puszczańskie,
- standaryzowane zaszczyty,
- osobiste wyróżnienie za osobiście dokonane czyny,
bohater,
- malowniczość we wszystkim ?

W mojej opinii plemienna lub indiańska forma organizacji.

Generalnie takie struktury miały ustrój republiki lub ograniczonej monarchii. Wiele eksperymentów udowodniło, iż są to najlepsze rozwiązania. Taka forma powoduje, że:
- członkowie "plemienia" sami decydują,
- oferuje możliwość przeprowadzania praktycznie każdych potrzebnych zajęć na świeżym powietrzu,
- jest na tyle plastyczna, że może być zaadoptowana w całości lub w części, natychmiast lub stopniowo,
- malowniczość jest bardzo naturalna, na tyle by zacząć oddziaływać na wszystkich.

Żadna większa grupa młodzieży nie może obozować przez miesiąc bez wyłonienia naturalnego przywódcy oraz mądrej osoby dorosłej, która będzie pomagała przezwyciężać trudności, oraz miejsca, w którym będą wystawione symbole obozowe. Dlatego też warto zaadoptować system składający się z Wodza, Rady, Szamana i Pala Totemowego.
Ponadto idealny Indianin, czyli człowiek jakim widzimy go dziś, świetnie nadaje się na WZÓR:
- mistrz puszczaństwa,
- czysty w intencjach,
- szlachetny,
- mistrz samokontroli,
- prawdomówny,
- mężny,
- zawsze malowniczy.


Na podstawie : The Book of Woodcraft Ernesta Thompsona Setona (wyd. Doubleday, Page & Company; New York; 1925)
opracowali Janusz Sikorski & Iza Staszczyszyn