(...) Wychowanie religijne leży u podstaw skautingu Badenpowellowskiego. W Polsce, dzięki zainteresowaniu się harcerstwem od samego jego zarania grupy młodzieży elsowskiej, ideały religijne zostały jeszcze pogłębione.

Nie ma tu mowy o religijności zewnętrznej - lecz staramy się według najlepszej naszej woli przepoić życie drużyn i gromad najistotniejszą, najgłębszą religijnością.

Religijność w ZHP nie jest nijaką. Jest chrześcijańską.

Skauting i harcerstwo nabierają specjalnego sensu, właśnie jako realizacja idei ewangelicznych w życiu. Nasz chrystianizm nie jest międzywyznaniowy. Jest dla katolików - katolicki, dla ewangelików - protestancki, dla prawosławnych - prawosławny. Każde wyznanie w ZHP jest reprezentowane, każde jest szanowane, każde ma pełne prawa do wyrazu zewnętrznego.

Ideologia skautowa żąda, aby skaut nie był areligijny, ale jakie praktyki religijne wypełnia jest dla ZHP obojętne.

Byle modlitwy nie były pustymi słowami, a życie zaprzeczeniem nakazań etycznych jego religii.

Wyznanie rzymsko-katolickie, jako wyznanie ogromnej większości harcerzy, jest uprzywilejowane w ten sposób, że posiada Kapelana Naczelnego zasiadającego w Naczelnictwie ZHP.

Chrześcijański duch ZHP wcale nie znaczy, że ZHP zamyka dostęp do swoich szeregów niechrześcijanom. Takie postawienie sprawy byłoby sprzeczne zarówno z literą jak i duchem Konstytucji Rzeczypospolitej, sprzeczne byłoby ze Statutem ZHP, dopuszczającym do naszych szeregów wszystkich obywateli Polski bez różnicy religii i narodowości, a nade wszystko sprzeczne byłoby z duchem skautingu.

Jak wiemy bowiem istnieją organizacje skautowe zarówno w buddyjskich Indiach jak i w mojżeszowej Palestynie, Palestynie mahometańskiej Arabii czy Persji i szintoistycznej Japonii.

Ideologia skautingu wyrosła z ducha chrześcijańskiego i jest istotnym chrystianizmem przepojona, tym niemniej skauting nie widzi przyczyn, aby można było zabronić młodzieży jakiegokolwiek wyznania czy religii wstępowania w jego szeregi. (...) 

Aleksander Kamiński

KRĄG RADY