POSELSTWO INDIANINA, nazywane również przez jego Autora, Ernesta Thompsona Setona, ewangelią czerwonoskórego człowieka, zostało wydane po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych Ameryki w 1936 roku. E. T. Seton występuje w tym dziele jako entuzjasta Indian, jak również niestrudzony krzewiciel i propagator ich naturalnej mądrości oraz obrońca ich ludzkich praw.
E. T. Seton miał słabość do Indian, podziwiał ich już jako chłopiec, a jego romantyczne, dziecięce marzenia i wyobrażenia spełniły się w jego późniejszym wieku, kiedy, wędrując wzdłuż i wszerz północnoamerykańskiego kontynentu, poznał liczne wybitne osobistości tej rasy, skazanej na zagładę. Wtedy jego zainteresowanie światem Indian przerodziło się w zachwyt i uznanie.
Aby zatamować prąd brutalnego materializmu, który zalewał Amerykę i okoliczny świat, Seton w 1902 roku wprowadził w życie pierwszą organizację młodzieży na świecie, której postawił za wzór właśnie Indianina, człowieka mądrego drogami lasu, mężnego, czystego i nabożnego. Nie przypadkowo nazwał ją wtedy Woodcraft Indians, co znaczy w przybliżeniu Indianie leśnej mądrości. Organizacja ta rozrosła się, inspirując powstanie światowej organizacji skautowej i samego Twórcę Skautingu, Roberta Baden Powella.
Seton napisał Poselstwo Indianina, aby w nim podsumować doświadczenia całego życia i ukształtować swoje filozoficzne dziedzictwo dla przyszłych generacji, w tym również dla nas samych. Poselstwo Indianina jest dramatycznym apelem, w którym Autor zwraca się do nas bezpośrednio, porównując tradycje chrześcijańskie, na których zbudowano cywilizację białego człowieka, z mądrością i filozofią życiową Indianina, którego uznał za najwspanialszy przykład człowieka naturalnego. Autor nastawił nam jakby lustro, byśmy sami osądzili, dokąd na naszej drodze doszliśmy i zastanowili się głęboko nad pytaniem, co dalej. Poselstwo powinno być obowiązkową lekturą każdego Wędrownika i harcerskiego instruktora.


Na tropach ludzi i zwierząt

Umiłowanie nieskażonej przyrody, znajomość samej natury, to istota harcerskiego puszczaństwa. Zrozumienie potrzeb ochrony środowiska i przeciwstawianie się nierozumnemu niszczeniu lasów, strumieni, jezior i mokradeł to istota postawy harcerskiej.
Bo taka postawa harmonii z otaczającym nas naturalnym pięknem to sens bycia wędrownikiem, który wyrwał się z obezwładniających i często ogłupiających okowów cywilizacji. Tropcie więc nie tylko ślady zwierząt, ale idźcie też śladami mądrości samej Natury, bo to lekcja, jakiej nie dostarczy żadna nowoczesna technika przekazu informacji. Parę fragmentów książki porusza tematykę łowiectwa i polowań, zupełnie inaczej traktowanych w latach 20-stych ubiegłego wieku. Dziś jest to świat miniony, do którego w harcerstwie nie wracamy. Niech towarzyszy Wam w bezkrwawych łowach jedynie aparat fotograficzny.
Do takich polowań z teleobiektywem bardzo Was zachęcam!

Redaktor wydania drugiego, współczesnego

Biały Niedźwiedź